Katastrofy się zdarzają. Niektóre są fizyczne i sprawdzalne, inne zaś dotykają umysły, zwykle słabe, tak jak katastrofa melsztyńska. Otóż w tejże melsztyńskiej katastrofie istnieje zaprzeczenie chęci poznania, akurat chyba najbardziej cennego dążenia człowieka cywilizowanego. Katastrofa polega na tym, że odmawia się prawa innym do dochodzenia wiedzy, wychodząc z jakichś niejasnych, ideologicznych, mętnych przesłanek. Taka katastrofa jest zamachem na racjonalne myślenie, a to można nazwać nawet zbrodnią. Zbrodnią, która nie jest penalizowana, ale zbrodnią pozostaje. Zbrodnią przeciwko rozumowi.
